لامپ ها را می توان در انواع مختلفی خریداری کرد و تنها چند نوع معمولی را دربرنمی گیرد.

هر سال شرکت‌های تولیدکننده به عرضه مدل های خاصی می پردازند و تنها به یک مدل بسنده نمی کنند. در میان آنها باید به لامپ قوس کربنی اشاره کرد.

لامپ قوس کربنی دو الکترود میله‌ای کربنی در هوای آزاد دارد که با یک بالاست محدودکننده جریان انرژی دهی می‌شود. قوس الکتریکی با نزدیک کردن دو الکترود به هم و سپس جداسازی آن‌ها ایجاد می‌گردد. قوس حاصله نوک دو الکترود را گرم می‌کند تا به رنگ سفید در بیایند.

این لامپ‌ها بازده بیشتری نسبت به لامپ‌های رشته‌ای دارند، اما میله‌های کربنی زود عمر خود را از دست می‌دهند و نیاز به تنظیم مداوم دارند.

این لامپ‌ها اشعه ماوراء بنفش بسیار زیادی تولید می‌کنند، در محیط‌های سربسته نیاز به تهویه دارند، و به علت نور بسیار شدیدشان نیاز به محافظی در مقابل دید مستقیم دارند. لامپهای قوس کربنی در توان‌های بالا کار می‌کنند، و به نسبت لامپ‌های ابتدایی دهه ۱۹۲۰ بازده بیشتری داشتند. همچنین آن‌ها منبع نور نقطه‌ای هستند. این مشخصات آن‌ها را برای منابع نوری مورد استفاده در جستجو، نورهای راهنما و نور پروژکتور فیلم مناسب ساخته بود.

نیاز مداوم آن‌ها به توجه و تنظیم، و تعویض مداوم میله‌ها استفاده آن‌ها را برای مصارف عادی دشوار ساخت، به همین دلیل از آن‌ها در زمانی که نور پرتوان مشابهی وجود نداشت به عنوان منابع نوری پرتوان استفاده می‌شد. لامپهای قوس کربنی علیرغم جایگاه ویژه‌شان در اواسط جنگ جهانی دوم و بعد از ان از رده خارج شدند.